Μία βόλτα περαστική από τις λιμνοθάλασσες Μεσολογγίου - Αιτωλικού, την περασμένη Κυριακή, με σκέψεις και συλλογισμούς για το Αλας της Ζωής (και το αλάτι που τρώμε) και τους αντικατοπτρισμούς. Το καθρέφτισμα του ουρανού στη γη, του ουρανού στα νερά, όταν τα νερά είναι ήρεμα...
Ορίζοντας, πεδιάδα πλημμυρισμένη που εκτείνεται και εκτείνεται, και τα νερά σχηματίζουν λαβυρίνθους. Η γη μιλά στον ουρανό.
Λευκοί λόφοι από αλάτι δίπλα στη θάλασσα. Το κοινό αλάτι που τρώμε, αυτό που παίρνουμε από το σούπερ-μάρκετ από εκεί προέρχεται, από αυτό το παράξενο, σχεδόν απόκοσμο τοπίο.
Οι εκβολές του Αχελώου το απομεσήμερο.
Μπαίνοντας στο Μεσολόγγι κατά τη δύση. Συλλογισμοί για το πως η ψυχή, τα συναισθήματά μας καθρεφτίζουν το πνεύμα μας, το ουράνιο στοιχείο μας - όταν είμαστε γαλήνιοι.
Λευκοτσικνιάδες που μόλις αποχαιρέτισαν τα βουβάλια που έβοσκαν μέσα στα νερά, παραλία Λούρου δίπλα στο Αιτωλικό.
Πυραμίδες Αλατος. Σκέψεις και συλλογισμοί περί Αλχημείας και παλαιών αλχημιστών. Κι όμως, υπάρχουν και στην εποχή μας αλχημιστές! Οχι μόνο οι θεωρητικοί, που διαβάζουνε τον Γιούνγκ και διερωτώνται για τις διεργασίες εντός του ανθρώπου. αλλά και άλλοι, που ξεκινούν να αποστάξουν ένα τσίπουρο και καταλήγουν ίσως αλλού...
Αυτές οι αντανακλάσεις της στεριάς μέσα στο νερό! Αστρικά τοπία σε κάποιο όνειρο μιας ήσυχης νύχτας, χωρίς να τη διακόψει το πρωινό ξυπνητήρι, ή αναπαράσταση του πόθου και της ελπίδας για μόνιμη ερωτική ένωση στον κόσμο της ύλης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέπτομαι για το φως, που παράγει όλο αυτό το μυστηριακό θέαμα. Και θυμάμαι, πως κι αυτό είναι μια άλλη, πρότερη αντανάκλαση του θυμιάματος από τη θυσία υπέρτατων Όντων, θεϊκών.
Ονειρεμένες φωτογραφίες! Τι άλλο να πω;
ΑπάντησηΔιαγραφή