Ο ήλιος του δάσους

Ελένιο (Inula helenium, στα αγγλικά elecampagne).

Μέσα στο ελατοδάσος, στη σκοτεινιά των βαθειών ρεμάτων, λάμπουν μικροί ήλιοι. Και λάμπουν τόσο πολύ που είναι σαν να ρίχνουν φως παντού, γιατί είναι ακριβώς: ήλιοι. Είναι ψηλά φυτά, με μεγάλα σκούρα φύλλα, και άνθη που φτάνουν τα 10 εκατοστά σε διάμετρο. Τα λατρεύουν οι πεταλούδες! Το μήνυμά τους είναι απλό: "Είσαι ήλιος και λάμπεις, δεν χρειάζεται ούτε να το κρύβεις ούτε να το διαλαλείς".

Πολυετές φυτό, του αρέσουν τα εδάφη που είναι κρύα και υγρά (έντονο το στοιχείο της Γης), και φυτρώνει σε συστάδες στα δάση του βορρά. Ανήκει στην οικογένεια των Σύνθετων, θυμίζει μια μεγάλη μαργαρίτα δηλαδή, και μπορεί να φτάσει και τα δύο μέτρα ύψος. Στα αγγλικά το λένε και elfdock, γιατί οι θρύλοι λένε οτι όπου φύεται αφθονούν οι νεράιδες. Το όνομά του το πήρε από την Ωραία Ελένη. Υπάρχει πιθανότητα, επειδή είναι βότανο γνωστό από την αρχαιότητα, να είναι το "πάναξ χειρώνειον", το φυτό που χρησιμοποιούσε ο Χείρων (ο θεραπευτής Κένταυρος), και κατά καιρούς έχει χρησιμοποιηθεί για διάφορες παθήσεις. Είναι βότανο αποχρεμπτικό, δριμύ και σχετικά πικρό, και χρησιμοποιείται για να κινητοποιήσει τη λιμνασμένη βλέννα στους πνεύμονες, την έμμηνο ρύση, αλλά και τα υγρά της πέψης στο στομάχι. Χρησιμοποιείται η ρίζα του, την οποία συλλέγουμε το φθινόπωρο όταν το υπόλοιπο φυτό έχει ξεραθεί. 

Ως ανθοϊαμα το αναφέρει ο David Dalton στο βιβλίο του "Stars of the Meadow". Βοηθά τους ανθρώπους που νιώθουν ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι, αλλά δεν μπορούν να διαχειριστούν την ιδιαιτερότητά τους με ισορροπημένο τρόπο, και είτε ντρέπονται τρελλά είτε κάνουν τα πάντα για να τη δείξουν, να την διατυμπανίσουν. Είναι ένα ίαμα ιδιαίτερα χρήσιμο στην εφηβεία και στην πρώτη νεότητα, που ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας, ανακαλύπτουμε τις διαφορές μας από τους γύρω μας, και είτε θέλουμε να κρυφτούμε είτε να κάνουμε τις διαφορές αυτές πιο ορατές! Επίσης χρήσιμο ίαμα σε κοινωνίες πολύ συντηρητικές, όπου δυσκολευόμαστε να είμαστε "απλά" ο εαυτός μας... Βοηθά τους ανθρώπους που νιώθουν αποξενωμένοι από την κοινωνία, και δεν βρίσκουν μία ταυτότητα που να τους βολεύει μέσω της οποίας να αλληλεπιδράσουν με το κοινωνικό σύνολο (και συχνά επικεντρώνονται στα αρνητικά χαρακτηριστικά τους, νιώθουν οτι 'κάτι δεν πάει καλά με αυτούς'). Ενισχύει την ταυτότητα δίνοντας ένα νέο επίπεδο αυτοαποδοχής και αυτοβεβαίωσης.

"Είμαι ήλιος, και δεν χρειάζεται να κρύβομαι ούτε να το βροντοφωνάζω. Είμαι αυτό που είμαι."