Ολυμπος 2012: Τα μυστικά του δάσους - μέρος γ'

Φαίνεται πως το δάσος δεν αποκαλύπτει τα μυστικά του μόνο σε όσους το περπατούν με ανοιχτά τα μάτια της γνώσης, ψάχνοντας για βότανα ή συλλέγοντας πληροφορίες για το χώμα και τα είδη των δέντρων. 

Το δάσος μιλά μια άλλη γλώσσα, αποκαλύπτοντας άλλα πράγματα σε όλους όσους μπαίνουν μέσα του εν σιωπή: αφενός χωρίς να μιλούν, αφετέρου έχοντας ησυχάσει μέσα τους τις φωνές του κόσμου και του μυαλού τους. Ακούγοντας μόνο τον ήχο των βημάτων τους στα πεσμένα φύλλα, το περιοδικό θρόϊσμα των φύλλων από πάνω τους, ζώντας αποκλειστικά μέσα στην παρούσα στιγμή, όπως ακριβώς κάνουν όλα τα πλάσματα που ζουν εκεί.

Ετσι κι εμείς, ξεκινήσαμε μια παρέα καμιά δεκαπενταριά ανθρώπων, κατασκηνωτές μιας ιδιαίτερης κατασκήνωσης μέσα στο δάσος της Καλλιπεύκης, να κάνουμε μια σιωπηλή πορεία μέσα στα βάθη του δάσους. Χωρίς κουβέντες ή νοήματα περπατήσαμε τα μονοπάτια ανάμεσα στις οξιές. Κάπου κάναμε στάση, ο "αρχηγός" μας έδειξε μερικές ασκήσεις τάι τσί, και καθίσαμε. Ο καθένας με τον εαυτό του, χωρίς λόγια, μόνο με τη συναίσθηση οτι είμαστε μαζί. Κάποιοι ένιωσαν την ανάγκη να αγκαλιάσουν τα δέντρα που βρέθηκαν κοντά τους. Κάποιοι απλά έκλεισαν τα μάτια κι αφουγκράστηκαν. Χωρίς κανένα ζόρι (η πορεία ήταν σχεδόν επίπεδη, κι απλή) και χωρίς ανησυχία. Ισως για κάποιους να ήταν μια υπέρβαση να νιώσουν ασφαλείς μέσα στο βάθος του δάσους σ' ένα "άγριο" βουνό. Ισως πάλι και όχι, με τόση αγάπη και σεβασμό που έρεε ανάμεσά μας. Ποιός ξέρει.

Περπατώντας σιωπηλά, "διαλογιστικά" θα έλεγε κανείς, μέσα στο δάσος, ακούς πολλά. Ακούς τον εαυτό σου και εάν δεν είσαι εξοικειωμένος η φωνή του μπορεί να σε ξαφνιάσει.

Ακούς όμως και το δάσος. Μη με ρωτήσετε τι λέει, γιατί η "γλώσσα" που μιλά δεν είναι ακριβώς ανθρώπινη, ούτε μεταφέρεται σε ανθρώπινο λόγο νομίζω. Το δάσος αποκαλύπτει τα βαθύτερα μυστικά του στη γλώσσα της ψυχής, που ίσως για την ανθρώπινη αντίληψη (τη δική μας) την βιώνουμε ως  συναισθήματα: γαλήνης, δέους, ευγνωμοσύνης. Και πάλι, ίσως αυτά να είναι οι επιδράσεις του επάνω μας, ο αντίκτυπος των λόγων του μέσα μας. Δύσκολο να τα ξεδιαλύνει κανείς αυτά, και ίσως δεν χρειάζεται κιόλας. Οποιος περπάτησε σιωπηλός μέσα στο δάσος γνωρίζει.