Ενα εκπαιδευτικό σαββατοκύριακο στην νότιο Εύβοια. Πλοίο για τα Στύρα, και οδεύουμε για Κάρυστο. Εγώ θέλω Δρακόσπιτο, αλλά σύμφωνα με το google earth που συμβουλεύτηκα χτες βράδυ, είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση... Κι όμως. Να 'το ξαφνικά μπροστά μας, δίπλα στο δρόμο. Μία ταμπέλα, δύο βήματα. Ενταγμένο πλήρως μέσα στα φρύγανα και στις γύρω ξερολιθιές, εντελώς φυσικό και οικείο. Πότε χτίστηκαν; Από ποιόν; Ουδείς γνωρίζει, κι ας γράφονται τόσα και τόσα.
Η στέγη τους ήταν, κατά τα φαινόμενα θολωτή. Τούτο εδώ είχε δύο "δωμάτια", ένα ξέσκεπο, το άλλο σκεπασμένο. Δεν ξέρω τι λένε γι αυτά τα οικήματα, αλλά μπαίνοντας μέσα είχες μία αίσθηση σπιτιού πολύ φιλική και ανθρώπινη...
Και στη γωνία ένα πέτρινο ραφάκι βαλμένο με τέχνη στο εξαρχής χτίσιμο.
Βγαίνοντας έξω αντικρίσαμε το φως σαν με άλλα μάτια
Πάνω ψηλά στην Οχη, υπάρχει άλλο ένα Δρακόσπιτο, μεγαλύτερο από τούτο εδώ, που δεσπόζει στην κορυφή του βουνού. Το βρίσκεις περπατώντας ψηλά πάνω από τον Καστανόλογγο, κοντά στην κορυφή του βουνού. Είναι φτιαγμένο από γιγάντιες κοτρώνες, μενίρ σαν αυτά που κουβαλούσε στη ράχη του ο Οβελίξ, που πρέπει να ζυγίζουν τόνους... Αυτό για να το δεις πρέπει να ορειβατήσεις εποχή που ο ήλιος δεν καίει πολύ, γιατί οι πλαγιές της Οχης είναι γυμνές, και ο ανήφορος στα 1000-τόσα μέτρα δεν αστειεύεται.
Βγαίνοντας, και πάλι, η θέα από κει ψηλά έχει άλλη χάρη
Αυτά πάνω απ' την Κάρυστο, σε μια γη γεμάτη πέτρες που μιλούν και ξερολιθιές που στέκονται γερά και σθεναρά στους απίστευτους αέρηδες που φυσούν στην περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου