“Κοιμήσου Περσεφόνη…»

(αυτό το κείμενο γράφτηκε με την αφορμή μιάς επίσκεψης στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας, τέλος Σεπτεμβρίου 2006)



Η Μητέρα-Γη (Δη-Μήτηρ, Δήμητρα) είχε μία Κόρη.

Η Μητέρα-Γη είναι η υλική μορφοποίηση της Μεγάλης Μητέρας. Κόρη της είναι η Ψυχή.

Η μύηση της Κόρης, δηλαδή η αλλαγή της ζωής της με βάση τη βαθύτερη γνώση του κόσμου και του εαυτού, περιλαμβάνει ένα ταξίδι στον Κάτω Κόσμο.
Ο Κάτω Κόσμος: το Ασυνείδητο, οι σκιές, τα βαθιά και τα δύσκολα…

Ο Βασιλιάς του Κάτω Κόσμου: το εσωτερικό άρρεν – η δράση που βασίζεται στην πραγματική, τη βαθιά ανάγκη της καρδιάς , η δράση στα εσωτερικά πεδία.

Ο Γάμος με το βασιλιά του Κάτω Κόσμου: Η ολοκλήρωση της ψυχής. Ο μυστικός / αλχημικός γάμος. Η ψυχή γίνεται πια ένα ολόκληρο, άρρεν και θήλυ μαζί, γιν & γιάνγκ, είναι πια πλήρης με όλες τις δυνάμεις της (τις «εν δυνάμει ικανότητες»). Είναι σε θέση πια να επιδράσει, να επιφέρει αλλαγές στον κόσμο…

Ο κόσμος στον οποίο χρειάζεται να δράσουμε είναι ο Επάνω Κόσμος, και γι αυτό

Η Κόρη Επιστρέφει.

Δεν επιστρέφει όμως για πάντα! Ο Βασιλιάς του Κάτω Κόσμου την κερνάει ένα ρόδι.


Το Ρόδι: Συμβολίζει τη γονιμότητα, τη θήλεια ενέργεια, την πολλαπλότητα μέσα στο ένα… (Το ανθοϊαμα των ανθέων της ροδιάς χρησιμοποιείται για τα γυναικολογικά προβλήματα, προβλήματα γονιμότητας, κτλ)

Ετσι λοιπόν η Κόρη έχει γονιμοποιηθεί από την επαφή της / την κάθοδό της στον Κάτω Κόσμο.

Ο Βασιλιάς του Κάτω Κόσμου την έχει καταστήσει πλουσιότερη, εξ ού και το όνομά του, Πλούτων.

Γι αυτό και επιστρέφει, και πάντα θα επιστρέφει: και κάθε νέα κάθοδος θα την καθιστά σοφότερη, πλουσιότερη, δυνατότερη. Πιο ικανή να επιφέρει αλλαγές εκεί που χρειάζονται…
…………………………………………………………………………………………..


Σημείωση 1η : Η ιστορία, ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης όπως την αναφέρει ο Ομηρος είναι πατριαρχική «μεταγραφή» μυητικής ιστορίας που μας έρχεται από την παλαιότερη εποχή της μητριαρχίας. Στην πρότερη μητριαρχική ιστορία, η Κόρη κατέβαινε οικειοθελώς στον Κάτω Κόσμο, και έτρωγε οικειοθελώς το ρόδι – δεν χρειαζόταν ούτε η βία ούτε ο δόλος που υφίστανται στην ιστορία που γνωρίζουμε. Η κάθοδος στον Αδη δεν είναι μεν ποτέ ιδιαίτερα ευχάριστη, μια που δύναται να περιέχει δύσκολα μαθήματα, είναι όμως αναγκαίο rite de passage για την εξέλιξή μας, και η ψυχή μας αυτό το γνωρίζει…


Σημείωση 2η : Ο προτεινόμενος τρόπος ανάγνωσης του μύθου είναι να δούμε και να εξετάσουμε όλα τα μέρη / τόπους / ήρωες της ιστορίας σαν μέρη / κομμάτια του δικού μας (εσωτερικού) εαυτού. Ετσι, τα τεκταινόμενα στους μύθους καθίστανται για μας πολύτιμα μυητικά εργαλεία.