17 Δεκ 2011

Σπατάλη

Λέγονται και γράφονται πολλά για τη σπατάλη χρημάτων από τους έχοντες εξουσία, κι αυτό είναι καλό. Καθημερινά βλέπουμε εικόνες σπατάλης στην κοινωνία μας - τροφή που πετιέται στα σκουπίδια, σπατάλη ενέργειας, σπατάλη πόρων, σπατάλη χρημάτων, παιχνιδιών, ρούχων... Μία μεγάλη μερίδα της δυτικής κοινωνίας έχουμε μάθει να ζούμε "με πολλά". Συχνά αντλούμε την αυτοεκτίμησή μας με την ικανότητά μας να σπαταλάμε αγαθά. Ακούγεται συχνά τελευταία οτι "η κρίση" με τη λιτότητα (ή/και την ένδεια, τελικά) ήρθε να μας διδάξει το μέτρο και τις  αληθινές μας ανάγκες, ήρθε να μας βάλει ένα καθρέφτη για να δούμε το πρόσωπο που αποφεύγαμε να δούμε (ή  και που αγνοούσαμε οτι υπάρχει).

Δεν είχα σκοπό να γράψω οτιδήποτε φιλοσοφικό ή πολιτικό, παίρνω αφορμή από μία πρόσφατη βόλτα στο Χαλάνδρι, όπου είδα τα εξής:



Συνηθισμένο θέαμα το χειμώνα: κομμένα κλαδιά από τα δέντρα που κλάδεψαν οι κλαδευτές του δήμου, αφημένα  στις άκρες των δρόμων για να έρθει να τα μαζέψει το απορριματοφόρο. Και να  τα πάει πού; ρωτάω. Και να τα κάνει τι; Η απάντηση είναι "αυτονόητη": Χωματερή Ανω Λιοσίων. Παρέα με όλα τα υπόλοιπα απορρίματα του λεκανοπεδίου...
Ιδού κάτι που το θεωρώ εγώ σπατάλη: τα κλαδιά αυτά θα μπορούσαν με έναν τεμαχιστή (κλαδοκόφτη) να γίνουν "τσιπς" και να χρησιμοποιηθούν για εδαφοκάλυψη (που προσφέρει προστασία και τροφή) στα άλλα φυτά του δήμου. Λίγο παρακάτω υπήρχε αυτό το θέαμα:


Γυμνό χώμα, κακομοιριασμένα αφρόντιστα φυτά δίπλα στο τοπικό γυμνάσιο. Στενοχωρήθηκα με την εικόνα. Οχι από άποψη αισθητικής. Στενοχωρήθηκα για τα φυτά που "σπαταλιούνται" γιατί κανείς δεν τα προσέχει και δεν νοιάζεται γι αυτά. Στενοχωρήθηκα για τα παιδιά στο σχολείο που δεν διδάσκονται τη φροντίδα και το νοιάξιμο στο φυτικό βασίλειο (που είναι τόσο σημαντικό για τη ζωή και την επιβίωσή μας επάνω στον πλανήτη). Με λίγη σκέψη προς την κατεύθυνση της αγάπης και της ζωής, τα κλαδεμένα θα μπορούσαν να τεμαχιστούν και να θρέψουν τα κοντινά δέντρα, τα παιδιά θα μπορούσαν να διδάσκονται όχι μία αποστασιοποιημένη βιολογία από δυσνόητα βιβλία αλλά την πρακτική της φροντίδας των φυτών. Με μικρά πράγματα αλλάζει ο κόσμος.

4 σχόλια:

  1. Τί έγινε σωστα σ' αυτον τον τόπο που θα νοιαστουν για τα κλαδεμένα....




    ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!
    Να χαιρεσαι την πανέμορφη οικογένειά σου!

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα κλαδιά θα μπορούσαν να πάνε για ανακύκλωση(χαρτί) αλλά πολλά ζητάω...κρίμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @serenata πιο δύσκολη τεχνικά είναι η παρασκευή χαρτιού από σκέτα άσχετα κλαριά παρά ο τεμαχισμός τους... και ένας τεμαχιστής κοστίζει μέχρι δύο χιλ. ευρώ, ποσό ευτελές για έναν δήμο της Αττικής...
    @ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ φυσικά και δεν έχεις άδικο! αλλά πού και πού καλό είναι να βλέπουμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, να δίνουμε ιδέες, να εισάγουμε καινά δαιμόνια... και πού ξέρεις... κάποτε σε κάποιου το μυαλό θα γίνει ένα 'τσαφ', και... (η αισιοδοξία είναι στο DNA μου, τι να κάνω!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. όταν η σπατάλη είναι η επικρατούσα νοοτροπία των Αρχών, Δημοτικής τε και Κεντρικής, τότε η σπατάλη θα σημαδεύει τις δραστηριότητές τους και τη ζωή της σπατάλης θα διδάσκονται και στα σχολεία. Ευτυχώς που η διάχυτη νέφωση της έλλειψης παιδείας συμπυκνώθηκε σε βαριά σύννεφα "οικονομικής" κρίσης. Κάποιοι θα περιμένουν μοιρολατρικά με την ομπρέλα ανοιχτή να περάσει η μπόρα. Κάποιοι θα κινηθούν - επιτέλους - και θα φτάσουν σε τόπους καθαρού ουρανού. Εκεί θα γευτούν τον ήλιο της ευρύτερης συνειδητότητας και - ποιος ξέρει; - μπορεί να γίνουν οι απόστολοι της ευθύνης, της αντίστασης και της ελευθερίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή