...Περπατήσαμε και σκαλίσαμε τον βοτανόκηπό μας και πάλι. Μέσα στον Αύγουστο είχαν φυτρώσει αγριόχορτα γύρω από τα μυρωδικά που φυτέψαμε τον Ιούλιο, και τα μυρωδικά έμοιαζαν "στενόχωρα". Μόλις αρχίσαμε να σκαλίζουμε γύρω από τις ριζούλες τους, άρχισαν να μυρίζουν έντονα.
Ο κήπος γέμισε από μεθυστικά αρώματα λεβάντας, ρίγανης, λουίζας, και δίκταμου. Με το πρώτο πότισμα, προστέθηκε το άρωμα του αυτοφυούς δυόσμου που φυτρώνει διάσπαρτα στον κήπο. Τα φυτά μας έλεγαν "ευχαριστώ".
Ο περίφημος "παράδεισος στη γη" είναι απολύτως εφικτός. Και αυτόν καλούμαστε να δημιουργήσουμε!
Εχουμε ζήσει την "κόλαση" - τον πόλεμο, τον αποκλεισμό, την απληστία που καταστρέφει τη γη και τις ζωές μας, το φόβο, την ξηρασία, τις "θεομηνίες" (που έρχονται απλά να μας θυμίσουν οτι δεν είμαστε "κυρίαρχοι" του πλανήτη αυτού, αλλά απλά φιλοξενούμενοι και στην καλύτερη περίπτωση διαχειριστές του). Ξέρουμε οτι δεν μας αρέσει - ξέρουμε πια τι δεν μας πάει... Το ζητούμενο είναι να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε - μικρά βηματάκια, απλά, καθημερινά - για να δημιουργήσουμε τον "παράδεισο".
Δεν είναι δύσκολο, ούτε είναι κόπος.
Οταν έχουμε το όραμα, η εργασία είναι χαρά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Είναι θαρρώ το πιο σημαντικό για τον άνθρωπο – και φαντάζομαι να συμφωνείς κι εσύ – η δημιουργία «σχέσεων». Με αυτές γεμίζει εμπειρίες, μαθαίνει να τολμάει, κάνει υπερβάσεις, αποκτά σοφία, ελευθερώνεται, ευτυχεί, εξελίσσεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εσύ μας παρουσιάζεις τις γοητευτικές σου «σχέσεις» με τη φύση. Γοητευτικές, όχι μόνο αισθητικά, αλλά και γιατί μας μεταφέρουν σε κόσμους συναισθηματικούς και συνειδησιακούς, ασφαλέστερα και αμεσότερα από κάθε άλλο «μεταφορικό μέσο» της εποχής μας, βιβλία, σεμινάρια, σχολές κλπ.
Όμως δυο λεπτομέρειες με προβληματίζουν. Η πρώτη: πώς καταφέρνει κανείς να προσεγγίσει τη φύση με τέτοιο κατάλληλο τρόπο, ώστε αυτή να του εξομολογηθεί μυστικά της, πέρα από εκείνα που εκμαιεύει η επιστημονική μεθοδολογία;
Και η δεύτερη: αν η προσέγγιση είναι συναισθηματικού συντονισμού, όπως φαίνεται στις περιγραφές σου, ακόμα και στην επιλογή του ονόματός σου, τότε, συμβάλλουν ή όχι στην επιτυχία του συντονισμού σου με το φυσικό περιβάλλον οι ποιότητες των «σχέσεών» σου με το ανθρώπινο περιβάλλον σου;
Και σ’ ευχαριστώ που μας σπρώχνεις για σχέσεις με ένα κόσμο ξεχασμένο, υποτιμημένο και γι’ αυτό κακοποιημένο από την ανθρώπινη αλαζονεία.