Κάθε που βλέπω φωτογραφίες, ξαναγυρνάω στο αγαπημένο μου θέμα: το πώς μας μιλάει η φύση, τι μας λέει.
Από τη μία πλευρά είναι απλό: καθρεφτίζει αυτό που έχουμε μέσα μας, μας δείχνει τον εαυτό μας. Θέλουμε να δούμε "το δίκαιο του ισχυροτέρου" γιατί αυτό πιστεύουμε ή αυτό φοβόμαστε, τελοσπάντων γιατί αυτό υπάρχει μέσα μας ως αξία - και αυτό βλέπουμε. Θέλουμε να δούμε τη σκληρότητα ("το καημένο το ελαφάκι που το τρώει ο γατόπαρδος"), τη βλέπουμε. Τώρα γιατί θέλουμε να βλέπουμε τη σκληρότητα αυτό είναι άλλο θέμα, από αυτά που τα λύνουν ενίοτε οι ψυχαναλυτές μετά από χρόνια στο περίφημο ντιβάνι...
Ολα υπάρχουν στη φύση, όλη η ζωή, όλη η γνώση, τα πάντα. Και η σκληρότητα και η τρυφερότητα, και ο ανταγωνισμός και η συνεργασία, και το συνηθισμένο και το απροσδόκητο, και ο κανόνας και η υπέρβασή του, όλα.
Η πρώτη (ψυχολογική) λειτουργία της φύσης ως προς τον άνθρωπο είναι αυτή: το καθρέφτισμα που οδηγεί στην αυτογνωσία. Το τι βλέπεις κάθε φορά σου λέει τι είσαι, "πού" βρίσκεσαι, σε τι κατάσταση είναι η συνειδητότητά σου. "Η ομορφιά είναι στα μάτια του ορώντος", έλεγε ένας Αγγλος ποιητής ("beauty is in the eye of the beholder"). Και όχι μόνο η ομορφιά!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου