Ενα κίτρινο "τίποτα" και μια μικρή σπουδή στην Ανθοθεραπεία

Στα ισπανικά το λένε pamplina, που σημαίνει "μπούρδα", "χαζομάρα", ή κάτι τέτοιο. Στα ελληνικά σε κάποια μέρη το λένε "λαζαράκι", γιατί ανθίζει κοντά στο Πάσχα και στρώνανε πανέρια με αυτό το λουλουδάκι το Σάββατο του Λαζάρου, για κάποιο τοπικό Θεσσαλικό έθιμο. Στην Ινδία χρησιμοποιείται φαρμακευτικά όπως και το όπιο, μια που ανήκει στην ίδια οικογένεια (papaveraceae, η οικογένεια της παπαρούνας). Πρόκειται για ένα μικρό λαμπερό λουλουδάκι των μεσογειακών αγρών που λέγεται Hypecoum. Σπάνια το προσέχει κανείς, είναι αλήθεια, κι ακόμα σπανιότερα το "ψάχνει". Η, τουλάχιστον, αυτό διαπίστωσα εγώ. Το πρόσεξα εκείνη την πρώτη άνοιξη στον Αστικό Αγρό Χαλανδρίου - ήταν το μοναδικό λουλουδάκι που δεν είχα ξαναδεί ποτέ, και από τα ελάχιστα που δεν ήξερα το όνομά τους. Ρώτησα τους φίλους που έρχονταν, ρώτησα τον γεωπόνο μας, κανείς δεν ήξερε τίποτα γι αυτό, ούτε καν την οικογένειά του.

Κάθε άνοιξη έβγαινε σε συγκεκριμένα σημεία του αγρού, ασχέτως άλλων καλλιεργειών. Μου φαινόταν μαγικό, δεν είχα ξαναδεί ποτέ άλλοτε παρόμοιο λουλούδι. Το αστείο είναι οτι όποιον ρωτούσα "βρε παιδιά τι λουλούδι είναι αυτό;" μου έλεγαν χωρίς δεύτερη σκέψη "άγρια καλέντουλα", μια που υπάρχουν αρκετές άγριες καλέντουλες στην ευρύτερη περιοχή. Η επόμενή μου κίνηση ήταν να τους δείξω μία άγρια καλέντουλα από κοντά, και ένα hypecoum. Και τότε ερχόταν το επιφώνημα "πωπω, έχεις δίκιο, δεν είναι! τι είναι, όμως;" 

Οσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο με τράβαγε το λουλουδάκι αυτό, τόσο με γέμιζε δέος, περιέργεια και αγάπη, τόσο ένιωθα να μου "μιλά". Ετσι συνειδητοποίησα οτι έπρεπε να το κάνω ανθοϊαμα.

Πριν 2 χρόνια το ξαναείδα σε ένα όμορφο κτήμα εμπνευσμένων καλλιεργητών στη Θέρμη, και ρώτησα τους ιδιοκτήτες του. Ούτε αυτοί δεν ήξεραν το όνομά του, αλλά μου υποσχέθηκαν οτι θα μάθουν από μία γειτόνισσά τους. Οταν γύρισα στο σπίτι, το όνομα μου ήρθε από 2 πλευρές - και από τη γειτόνισσα στη Θέρμη αλλά και από έναν "παλιό και νέο" φίλο της ψυχής μου, που έκτοτε έγινε η βοτανική μου εγκυκλοπαίδεια: hypecoum imberbe. Το μικρό λαμπερό πλάσμα με τα τόσο ιδιότυπα πέταλα απέκτησε ονοματεπώνυμο και σόι. Και έτσι συστηθήκαμε!

Η διαδικασία παρασκευής ενός ανθοϊάματος είναι παραπλανητικά απλή. Η εσωτερική εργασία που πρέπει να γίνει, όμως, τόσο για την επιλογή των ανθέων όσο και για την "σύναψη σχέσης" με το όν αυτό που εμφανίζεται στον κόσμο μας ως άνθος, είναι μεγάλη: χρειάζεται καλή παρατήρηση του φυτού, σε όλες τις φάσεις της ανάπτυξής του, αλλά και παρατήρηση των ενεργειακών του ποιοτήτων, με άλλα λόγια χρειάζεται χρόνος για συνύπαρξη, για παρέα. Χρειάζεται αγάπη και υπομονή, μία ιδιαίτερη κατάσταση δεκτικότητας (που κάποιοι την ονομάζουν και διαλογισμό), διάθεση πειραματισμού (που σημαίνει "είμαι ανοιχτός στο παιχνίδι, στην περιπέτεια και στο 'λάθος'), και φυσικά την διάθεση να παρασκευάσεις κάτι που θα βοηθήσει τους συνανθρώπους σου. Χρειάζεται χρόνος, πείρα, γνώση, αλλά προπάντων έμπνευση για να διαβάσεις το Βιβλίο της Φύσης και να διδαχθείς από αυτό, όπως χρειάζεται και φροντίδα για το ευ ζην του ανθρώπου προκειμένου να παρασκευάσεις ένα ίαμα.

Η λήψη ενός ιάματος επιδρά πολλαπλώς επάνω μας: αρχικά ανακουφίζει κάποια ψυχική μας δυσκολία ή ένταση, αλλά σταδιακά (καθώς εναρμονιζόμαστε όλο και περισσότερο με το "μήνυμα" ή το "χάρισμα", ή την ιδιαίτερη ποιότητα του άνθους) μας βοηθά να γνωρίσουμε βαθύτερα τον εαυτό μας: όχι με τα δυσάρεστα ενοχοποιητικά 'πρέπει' της συνήθους αυτοκριτικής ή 'ψυχολογίας', αλλά ήπια και γλυκά, με την αγάπη που δείχνει η φύση σε όλα της τα πλάσματα. Οι περισσότεροι από μας αρκούμαστε στην ανακούφιση της έντασης, φυσικά, αυτό ήταν και είναι το πρώτο κίνητρο για την ύπαρξη και την ανάπτυξη της θεραπευτικής αυτής μεθόδου, αλλά είναι ωραίο να ξέρουμε οτι αν τη θελήσουμε υπάρχει και αυτή η διάσταση στην ανθοθεραπεία.

Το λουλουδάκι αυτό έχει 6 πέταλα, τα 2 εκ των οποίων είναι "τριπλά" - άλλο ένα "υπονοούμενο" 6άρι, δηλαδή. Είναι συμμετρικό, δηλαδή τα 3 πέταλα "καθρεφτίζουν" τα άλλα 3. Δίνει την αίσθηση μίας καλής ισορροπίας. Το χρυσοκίτρινό του χρώμα δίνει την αίσθηση της χαράς και της νοητικής διαύγειας (δεν είναι τυχαίο οτι οι άγιοι απεικονίζονται με ένα χρυσό φωτοστέφανο, σύμβολο των αγνών τους σκέψεων και της διαυγούς τους νόησης). Το κίτρινο χρώμα, σε άλλες παραδόσεις είναι το χρώμα της πέψης, και το χρώμα που αντιστοιχεί στο ηλιακό πλέγμα του ανθρώπου, εκεί που συνδέεται η ύλη που προσλαμβάνει μέσω της τροφής με τον συναισθηματικό του κόσμο (πόσο συχνά πονάει η κοιλιά μας όταν στενοχωριόμαστε!). Οι αρχαίοι Κινέζοι, δε, συνέδεαν την καλή πέψη με την νοητική διαύγεια.

Η δική μου αίσθηση για το λουλούδι αυτό ήταν λίγο αλλιώτικη: μου έδινε μία αίσθηση βασικής ισορροπίας, μία αίσθηση 'ολοκλήρωσης', μία αίσθηση εξισορρόπησης της νόησης με το συναίσθημα, της έμπνευσης και του ορθολογισμού, του άρρενος και του θήλεως εντός μου, και μία αίσθηση βασικής επικοινωνίας του εαυτού με τον Εαυτό. Η συνύπαρξή μου με το κίτρινο λουλουδάκι μου 'μίλησε' για την επικοινωνία των 2 εγκεφαλικών ημισφαιρίων, για τη σύνθεση των 2 βασικών λειτουργιών που πάντα δυσκολευόμουν να συμβιβάσω: τη θεωρία και την πράξη, τον στοχασμό και τη δράση, την ιδέα και την υλοποίησή της. Διόλου τυχαία, αφότου έφτιαξα το ίαμα, έμαθα οτι ανάμεσα στο δεξιό και στο αριστερό μας ημισφαίριο υπάρχουν 6 σύνδεσμοι που διευκολύνουν τη συνεργασία τους!

Η μέχρι τώρα λήψη του (από φίλους και θεραπευόμενους) έχει δείξει οτι αρχικά ανακουφίζει την ένταση που δημιουργεί ο φόβος για το αύριο και το άγχος της επιβίωσης (φόβοι που προκύπτουν από την υπερλειτουργία του αριστερού ημισφαιρίου), και ο άνθρωπος ηρεμεί και πορεύεται πιο χαλαρά χωρίς όμως ψευδαισθήσεις. Μαλακώνει τις εντάσεις των νοητικών, και κινητοποιεί σε δράση τους ανθρώπους που έχουν την τάση να χάνονται στους στοχασμούς τους. Βοηθά να αναγνωρίζουμε μέσα μας τόσο την ανάγκη για παύση, στοχασμό, και βίωση όσο και την ανάγκη μας για δράση, εργασία, υλοποίηση, και υπηρεσία. Παρατηρήθηκε επίσης οτι βοηθά και στην ενίσχυση της μνήμης. Και όλα αυτά απλά, απαλά, και ανεπαίσθητα - όπως άλλωστε όλα τα ανθοϊάματα, ασχέτως της συγκεκριμένης δράσης τους στον ψυχισμό μας.

Αλλο ένα δώρο της φύσης  για την θεραπεία αλλά και την εκπαίδευσή μας επάνω στο μεγάλο σχολείο που λέγεται πλανήτης Γη.

Και μία τελευταία σκέψη-παρατήρηση: ένα από τα παράξενα αυτού του λουλουδιού είναι οτι παρότι ανήκει στην οικογένεια της παπαρούνας, ο καρπός του μοιάζει με φασολάκι, δηλαδή με καρπό της οικογένειας των ψυχανθών. Στην διεθνή βιβλιογραφία περί ανθοθεραπείας, οι διάφορες βοτανικές οικογένειες έχουν διαφορετικά ενεργειακά/ψυχικά/πνευματικά χαρακτηριστικά - εδώ υπάρχει αυτή η ιδιαιτερότητα, η οποία είναι σε φάση βοτανικής, βιβλιογραφικής, και βιωματικής διερεύνησης. Η περιπέτεια συνεχίζεται!