27 Αυγ 2010

Το σπίτι της άλλης μου ζωής - μέρος α'

Σκόρπιες σημειώσεις, σκέψεις, φωτογραφίες, ατάκτως ερριμένες.

Πρωτοπέρασα το κατώφλι του στα 6 μου χρόνια. Τότε ήταν αλλιώτικο.

Οταν ανοίγεις την πόρτα ατενίζεις μία άλλη πραγματικότητα. Το σπίτι αυτό είναι μία πύλη, ένα πέρασμα...
Τα παράθυρά του ανοίγουν σε άλλους ορίζοντες, και η βεράντα του βλέπει στο απέραντο - ανατολή, θάλασσα, πέρα στεριά, αέρηδες, καιροί, ουράνια τόξα

Ο βοριάς καθαρίζει την ατμόσφαιρα και βλέπεις απέναντι τη Μάνη, αλλά οι άλλοι αέρηδες δεν μας κάνουνε τη χάρη. Παρατηρώ τον ουρανό και τα χρώματά του και τα καμώματά του με φόντο τη θάλασσα και τους λόφους με τις ελιές και τα κυπαρίσσια. Ολες οι εποχές (θραύσματα εποχών) που έχω ζήσει εδώ υπάρχουν συγχρόνως μέσα μου, κάθε φορά που έρχομαι.


 Από τη βεράντα παρατηρώ το πέταγμα των μοναχικών γλάρων, και τις κουρούνες που το βραδάκι πετάνε παρέες-παρέες να κουρνιάσουν λίγο βορειότερα από δω, στο ποτάμι. Ακούω τη φωνή της θάλασσας, και πάντα σκέφτομαι εκείνο το "σαν φωνή κυμάτων πολλών". Ακούω τα χελιδόνια από τη μεριά του κήπου να συζητάνε ακατάπαυστα καθώς προετοιμάζονται για το μεγάλο ταξίδι στο νότο.

Εδώ είναι το σπίτι της καρδιάς μου, το σπίτι που ονειρεύομαι με ενάργεια, το σπίτι όπου ξαναβρίσκω τον εαυτό μου. Το σπίτι που έζησα όλα μου τα καλοκαίρι πλην ενός από τα 6 μου χρόνια. Εδώ σκέφτομαι, δημιουργώ, διαλογίζομαι, συνδέομαι και επικοινωνώ με τους αγγέλους μου και με την ομορφιά εκτός και εντός. Στον κήπο του είχα τις πρώτες μου επαφές με αυτό που λέμε νεράιδες, ντέβας, πνεύματα της φύσης. Εδώ πρωτοάκουσα τη φωνή μου να τραγουδά ένα Πάσχα. Εδώ γράφω, εδώ διαβάζω, εδώ εσωστρέφομαι.

Παρόλο που δεν μου ανήκει, είναι το σπίτι μου. Το μοιράζομαι με ανθρώπους που με νιώθουν και με ανθρώπους που δεν με νιώθουν. Το μοιράζομαι με ανθρώπους που επιλέγω και με ανθρώπους που δεν έχω επιλέξει. Ολους μας χωράει, όλους μας σκέπει, σε όλους μας προσφέρει την ειρήνη, την ομορφιά, την ανάταση, το άνοιγμα αυτό των φτερών. Το μοιράζομαι με το βασίλειο των ζώων των πουλιών και των εντόμων, το μοιράζομαι και με το βασίλειο των αγγέλων.



(...κι ένα τραγούδι να συνοδεύει συναισθήματα - το έγραψε η Alison Moyet για το δικό τηςσπίτι, στο οποίο ζει εδώ και 30-τόσα χρόνια... )

2 σχόλια: