Τα Πλατάνια του Αχέροντα

Μια βόλτα στον Αχέροντα ποταμό, ημέρα Κυριακή. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα τόσα πλήθη (ζωντανών) και κάπως με χάλασε. Αυτό που περίμενα να είναι μία ήσυχη διαλογιστική βόλτα δίπλα στο ποτάμι που ταξίδευε τις ψυχές των αρχαίων, κατέληξε άλλη μία προσπάθεια φυγής από την πολυκοσμία (που έκανε μπάρμπεκιου, πικ-νικ, ποδηλασία, καγιάκ, ιππασία, κατασκήνωση, κτλ κτλ).
Εστρεψα την προσοχή μου στο φυτικό βασίλειο, που πάντα προσφέρει γαλήνη και σιωπή. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν τα πλατάνια...

Είχαν κάτι το σχεδόν ανθρώπινο. Εκανα την τρελή σκέψη οτι οι αρχαίοι θεοί, που είχαν αυτή την ικανότητα να μεταμορφώνουν ανθρώπους σε δέντρα, αστερισμούς, ποτάμια (και ότι άλλο τράβαγε η ψυχή τους), είχαν μεταμορφώσει σε δέντρα όλους εκείνους τους ανθρώπους που δυσκολεύονταν να αφήσουν τον επάνω κόσμο και να κατέβουν "σαν καλά παιδιά" στον Αδη όταν ερχόταν η ώρα...