Ηλιοστάσιο

Ο αγαπημένος φίλος Αμέριστος γράφει τις δικές του σκέψεις για το Ηλιοστάσιο στον Αστικό Αγρό:

Παραβρέθηκα προχτές στη γιορτή του «εν δυνάμει» αστικού κτήματος. Μαράζωναν τα δέντρα, όταν στο παρελθόν περνούσα από εκεί, κυρτωμένα, άρρωστα και γερασμένα στην αφροντισιά και στην εγκατάλειψή τους. Βιασμένες οι αμυγδαλιές, παραμορφωμένες και ροζιασμένες οι συκιές. Έμοιαζε με οίκο ευγηρίας και άσυλο ανίατων στη χειρότερη μορφή που είχα δει. Συναίσθημα ισοπεδωμένο και σκέψεις βραδυκίνητες και λιμνασμένες.

Ήταν μια παρέα φίλων που μας υποδέχτηκαν. Εδώ και λίγους μήνες, μας εξήγησαν, είχαν αναλάβει να πειραματιστούν εφαρμόζοντας τη βιοδυναμική και την ομοιοδυναμική μέθοδο καλλιέργειας∙ τις πνευματικές καλλιέργειες, όπως μου αρέσει να λέω. Μας έδειχναν τα αποτελέσματα και γιόρταζαν.

Περπάτησα ανάμεσα στα δέντρα και άκουσα, για πρώτη φορά το πνεύμα του κτήματος να τραγουδάει τη χαρά του∙ κι αργότερα, μετά το ηλιοβασίλεμα, όταν οι άνθρωποι είχαν πιάσει το τραγούδι, οι νεράιδες είχαν στήσει αέρινο χορό.

Γιόρταζαν οι άνθρωποι με αφορμή το Ηλιοστάσιο, γιόρταζαν και τα πνεύματα την επάνοδο της ζωής με τη φροντίδα των ανθρώπων. Τούτες τις ώρες τα αιθερικά ντύματα πυκνώνουν και γίνονται «ορατά» από τα μάτια των ανθρώπων που αγαπούν. Άγγελοι και Αρχάγγελοι πηγαινοέρχονταν, έσμιγαν τις αιθερικές τους αύρες και υμνούσαν τη ζωή σε μια συμφωνία αγάπης.

η σπείρα των βοτάνων

Γιατί το Ηλιοστάσιο; τους ρώτησα και μου έδειξαν μια ομάδα, που καθισμένοι οι περισσότεροι σε κουρελούδες μιλούσαν για τις «τροπές» του Ήλιου, την ώρα που ο Ήλιος είχε γύρει στον ορίζοντα.

Θερινό Ηλιοστάσιο. Το αστρονομικό φαινόμενο εξηγιέται με ακρίβεια σε κάθε βιβλίο σχετικό.

Η μεγαλύτερη διάρκεια της μέρας. Μέρα που «έρχονται» οι ψυχές στη Γη. Από αύριο θα αρχίσει να μεγαλώνει η νύχτα. Ο Ήλιος, το Φως, η Αλήθεια θα λιγοστεύουν, μέχρι την αντίστοιχη «τροπή» στο Δεκέμβριο, με την πιο μεγάλη νύχτα. Τότε θα «έρθουν» οι θεοί (Απόλλων, Μίθρα, Χριστός). Τότε και ο Ήλιος θα ανανεώσει πάλι την υπόσχεση για φως και ζέστη και νέα περίοδο βλάστησης. Σταθμοί μεγάλοι στην περιοδικότητα της φύσης. Καταλύτες και για την πνευματική εξέλιξη των ανθρώπων.

Πολιτισμοί στο μακρινό παρελθόν τιμούσαν τις «τροπές», που μαζί με τους άλλους δυο σημαντικούς ετήσιους σταθμούς, τις Ισημερίες της Άνοιξης και του Φθινόπωρου επηρέαζαν όλη τη φύση. Γι’ αυτό οι άνθρωποι προσάρμοζαν τη ζωή τους με τις περιοδικές σχέσεις της Γης, του Ήλιου και του Ζωδιακού. Βλέπεις, ακόμα και αν δε γνωρίζεις και δεν παρακολουθείς τα φαινόμενα, εντούτοις δέχεσαι τις επιπτώσεις της ετήσιας περιοδικότητας.

Μεγαλιθικά ευρήματα, θέσεις και σχέσεις πανάρχαιων ναών (ιερή γεωγραφία) και πλούσια ευρήματα αγγείων μαρτυρούν για την καλή γνώση που κατείχαν παλιοί πολιτισμοί και το σεβασμό εκείνων των προγόνων απέναντι στο μεγαλείο και τους νόμους της Δημιουργίας. Εξάλλου από το θερινό ηλιοστάσιο άρχιζαν να μετρούν το χρόνο παλιά ημερολόγια (Αθηναϊκό, Αιγυπτιακό).

Στο θερινό «λιοτρόπι», άκουσα εκείνο το βράδυ, οι χριστιανοί έβαλαν τη γιορτή του Αη-Γιάννη του Πρόδρομου, να πέφτει με την καθιερωμένη από τα παλιά γιορτή του Ηλιοστασίου. Και οι άνθρωποι συνεχίζουν να πηδούν τις φωτιές και τα κορίτσια να περιμένουν από τους «ερωτικούς χρησμούς» του κλήδονα με τα καλογιάννια και τα ριζικάρια να μάθουν για τον Καλό τους.

Ο χρόνος περνάει και η γη κυλάει στον ουρανό διαγράφοντας τους ημερήσιους, τους εποχιακούς, τους σεληνιακούς, τους ετήσιους κύκλους της∙ και πάλι και πάλι.

Και ο άνθρωπος πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη άλλοτε συνειδητά προσαρμόζει την προσωπική του διαδρομή με τα πάνω του και τα κάτω και άλλοτε χωρίς να το καταλαβαίνει, θέλει δε θέλει, ακολουθεί τις κυκλικές πορείες. Κυκλικές πορείες, περιοδικότητα φαινομένων και κυματοειδές φαινόμενο της ζωής.

Με τον καιρό συνήθισε και ο άνθρωπος να βολεύεται με τα κυματοειδή φαινόμενα στη ζωή του. Πολιτισμοί ανεβαίνουν και έπειτα χάνονται, την ευημερία διαδέχεται η ανέχεια, πόλεμος και ειρήνη, Ζενίθ και Ναδίρ. Μια τα πάνω, μια τα κάτω. Έτσι περνάει η ζωή. Γέννηση, ζωή και ύστερα θάνατος και πάλι γέννηση και πάλι ζωή και πάλι θάνατος.

Το ίδιο και η Γη, το ίδιο και η Σελήνη και οι άλλοι πλανήτες γύρω από τον Ήλιο. Και μέσα σ’ αυτή τη ρουτίνα ο άνθρωπος με την ψευδαίσθηση της γεωκεντρικής του ακόμα αντίληψης των πραγμάτων παραβλέπει πως όλα αυτά τα κύματα, όλοι οι στρόβιλοι, όλη η περιοδικότητα των φαινομένων έχουν να κάνουν με τους πλανήτες και τη θέση τους απέναντι στον Ήλιο. Ο Ήλιος σταθερός στο κέντρο όλου του συστήματος, δημιουργός και τροφοδότης του, περιβαλλόμενος απλώς από τις τροχιές των πλανητών του δε γνωρίζει κυματοειδείς μεταπτώσεις. Τραβάει μόνο, κατά πως μας λένε και οι επιστήμονες, με γρηγοράδα τον ίσιο δρόμο του προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Ηρακλή.

Μια μικρή αλλαγή αντίληψης χρειάζεται. Από τη γεωκεντρική θεώρηση του σύμπαντος να μεταφερθούμε στην ηλιοκεντρική.

Παραζαλισμένος ο άνθρωπος από τους στροβίλους της εξωτερικής ζωής του αντιλαμβάνεται τα πράγματα από την ψευδαίσθηση της εγωκεντρικής αντίληψης. Ξεχνάει πως, αν προχωρήσει προς το κέντρο του δικού του ατομικού συστήματος θα συναντήσει τον προσωπικό του πνευματικό Ήλιο, το αληθινό μας Εγώ. Και αυτό, όπως και ο Ήλιος, σε συνεχή και ακύμαντη διαδρομή τραβάει κατευθείαν για το δικό του προορισμό, που μόνο ο νόμος των αναλογιών μπορεί να σχηματοποιήσει, ενώ οι αληθινοί Δάσκαλοι μόλις έχουν αρχίσει να τον προσδιορίζουν.

Ασφαλώς, τα περιοδικά φαινόμενα και οι κυματοειδείς κινήσεις των τριών περιβλημάτων του πνευματικού μας πυρήνα επηρεάζονται από την περιοδικότητα και τις κυμάνσεις της Γης γύρω από τον Ήλιο. Και ο άνθρωπος πρέπει να ξαναβρεθεί κοντά στη φύση, να παρακολουθεί τα φαινόμενα και να προσαρμόζεται προς αυτά και να προσαρμόζει την καθημερινή του δραστηριότητα.

Όμως, οφείλουμε να διαπεράσουμε τις τροχιές αυτών των περιβλημάτων του Εγώ μας και να βυθιστούμε στη θέρμη της Αγάπης του Είναι μας και στην Αλήθεια του προσωπικού μας Ήλιου.

Ανατολή ηλίου στο ναό Ατζαρ Ιμ (Μάλτα) κατά το Θερινό Ηλιοστάσιο

Εκεί δεν υπάρχει περιοδικότητα, μα μια συνεχής πορεία του έσω Φωτός μας προς τα πεπρωμένα του. Ο κάθε νέος κύκλος ενσάρκωσης συνεχίζει τη γραμμή εξέλιξης του πνευματικού μας όντος ακύμαντα, προς την ίδια ανοδική κατεύθυνση.

Μια μικρή αλλαγή αντίληψης χρειάζεται και εδώ. Από τη εγωκεντρική θεώρηση της κοινωνίας να μεταφερθούμε στην πνευματοκεντρική.

Ίσως, τότε τα λάθη μας να είναι λιγότερα και η ανθρωπότητα να μην ξαναβρεθεί αναγκασμένη να συγκεντρώνει την αγανάκτηση στις πλατείες προδομένη από την αδικία της Εξουσίας.