Στην πρώην Αμερικάνικη Βάση της Ν. Μάκρης

Την περασμένη Κυριακή έκανα βόλτα στη Νέα Μάκρη Αττικής. Εφτασα και στην παλιά αμερικάνικη βάση, και μπήκα μέσα. Ενα κομμάτι της έχει γίνει "αθλητικό και πολιτιστικό πάρκο", δηλαδή έχει πισίνα, γήπεδο μπάσκετ, υπαίθριο θεατράκι και σινεμά. Ενα μεγάλο κομμάτι της είναι υδροβιότοπος, όπου έχουν παρατηρηθεί 94 είδη πουλιών, ένα μέρος της είναι αρχαιολογικός χώρος (ρωμαϊκό ιερό αιγυπτίων θεών, και λουτρά), και ένα μέρος της είναι χωματερή για το δήμο (παράνομη, αλλά οφθαλμοφανής).

Εγώ πουλιά δεν είδα, είδα όμως νεροχελώνες, βατράχια, και ενδιαφέροντα έντομα. Είδα ένα εγκιβωτισμένο ποτάμι που εκβάλλει στη θάλασσα, είδα κομμάτι μικρού αεροδιαδρόμου με κομμάτια από αρχαίες κολώνες βαλμένες στη σειρά στην άκρη του, είδα έναν καταπιεσμένο βιότοπο διάσπαρτο με αρχαία στοιχεία... Μία μεγάλη άπλα - από αυτές που μας λείπουν τόσο - με καλαμιές και βούρλα και πλήθος άλλων φυτών. Κάποια στιγμή άκουσα κι ένα νεροπούλι, που προφανώς είχε κρυφτεί καθώς περνούσα.

Τα περισσότερα άγρια πλάσματα φοβούνται τον άνθρωπο, και εξαφανίζονται όταν περνάς από κοντά. Εχει και πλάκα, πολλές φορές, να ακούς το απαλό "πλουφ" που κάνουν τα βατράχια και οι χελώνες όταν βουτούν στο νερό για να μην τα δεις... Ντροπαλά και διακριτικά είναι τα άγρια πλάσματα. Και θέλουν απλά να τα αφήσουμε στην ησυχία τους!

Ο χώρος αυτός είναι ένας χώρος που ποθεί να τον αφήσουν στην ησυχία του - η φύση ποθεί να εξαπλωθεί, να εξαφανίσει το τσιμέντο και την άσφαλτο των τεράστιων διαδρόμων και του εγκιβωτισμένου ποταμού (πόσο πιο ωραίο θα ήταν ελεύθερο, ανοιχτό, με τα χελιδόνια να κάνουν χαμηλές πτήσεις τα βραδάκια για να πιάσουν κουνούπια να ταϊσουν τα μικρά τους, με τους λευκούς ερωδιούς να κάθονται στις άκρες μέσα στα καλάμια, με τις αλκυόνες να βουτάνε αθόρυβες να ψαρέψουν).

Και όμως, ακούγονται ψίθυροι απληστίας στους κύκλους της τοπικής αυτοδιοίκησης, για να "αξιοποιηθεί", λέει, ο τόπος, να γίνει εμπορικό κέντρο!