βγήκαν οι χελώνες, μετά τη σύντομη χειμερία τους νάρκη, για τροφή
Τις συναντώ κάθε που ανεβαίνω να περπατήσω, να κυκλοφορούν ήσυχα στα πετρώδη εδάφη. Αρχαίοι αθόρυβοι συνοδοιπόροι, minding their own business... Μου μιλούν για μια φιλοσοφία χρόνου και αυτάρκειας που στα αστικά περιβάλλοντα που κινούμαι είναι από γραφική έως ντεμοντέ, αλλά εμένα με γοητεύει.
Πλάσματα άγρια και αγαθά...Όλο με ταξιδεύεις σήμερα(που διαβάζω τις αναρτήσεις σου)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και πάλι...