Ευωδιαστά σιρόπια

Το δοκιμάσαμε πρώτα με την κουφοξυλιά. Τα λευκά λουλουδάκια-νυφούλες με το απερίγραπτο άρωμα, μέσα σε σιρόπι από εκλεκτή ακατέργαστη ζάχαρη. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι κράτησαν τα πέντε λίτρα, λίγο-λίγο στο ποτήρι, αραιώνουμε με νερό όπως η βυσσινάδα. Με δυό τρία λεμόνια από τη λεμονιά κομμένα κύβους στο ζουμί για συντηρητικό. Οι καλεσμένοι και οι φίλοι δεν είχαν ξαναδοκιμάσει ποτέ κάτι τέτοιο. «Φέρνει λίγο σε νέκταρ», μου είπε κάποιος. «Σου ανοίγει την καρδιά, είναι σαν ψυχοφάρμακο», είπε κάποιος άλλος. Κάτι σαν το γλυκό τριαντάφυλλο που φτιάχνει ο μοναχός-ολομόναχος στο μοναστήρι του Αη-Γιώργη του Φονιά στο Φενεό.

Μετά την κουφοξυλιά, φτιάξαμε μελισσόχορτο. Δυό γεμάτες χούφτες βοτάνι μέσα σε τρία λίτρα σιρόπι, με τα γνωστά λεμόνια για τη συντήρηση. 

Ηρθε η ώρα και για το βασιλικό. Εκανε παρέα στις ντοματιές μας, οι οποίες άνθισαν αλλά δεν θέλησαν να καρποφορήσουν φέτος, κι έμεινε μόνος να πρασινίζει ένα στρογγυλό αχυροστρωμένο παρτέρι. Περνώντας πλάι του κι αγγίζοντάς τον με τύλιγε με σύννεφο αρώματος μεθυστικού. Αρχισε να σποριάζει. Βασιλικός κι αν μαραθεί τη μυρωδιά την έχει, αλλά εγώ τον ήθελα χλωρό κι ακμαίο και τον κλάδεψα. Αν αντέξει μέχρι τα πρώτα κρύα, ίσως τον κάνω και λικεράκι.

Η συνταγή για το σιρόπι: σε 3 λίτρα νερό μισό κιλό ζάχαρη, να γίνει σιρόπι. μόλις κρυώσει λιγάκι, βάζουμε δύο γεμάτες χούφτες από το αρωματικό μας βοτάνι (ή άνθος), μαζί με 2 λεμόνια κομμένα φέτες ή κύβους, και 100γρ ξινό. Το αφήνουμε δύο 24ωρα, και το σουρώνουμε. Διατηρείται 2-3 εβδομάδες (μπορεί και περισσότερο) στο ψυγείο, και αραιώνεται με νερό (σαν παλιομοδίτικη βυσσινάδα).