Τροφή και Τέχνη: Πανελλαδική Οικογιορτή 2013

Φέτος έγινε στη Χαλκίδα, πολύχρωμη και πολυπληθής, η 20η Πανελλαδική Οικογιορτή. Η Εύβοια έχει παράδοση (και πείρα) στις οικογιορτές, η οργάνωση ήταν υπέροχη και ο χώρος ιδανικός. Για άλλη μια φορά είδαμε φίλους και γνωστούς που αγωνίζονται για όσα αγαπούν, και δημιουργούν: προϊόντα με σεβασμό στη γη και στους συνανθρώπους τους, συνθήκες αειφορίας στα περιβόλια τους, χρήσιμη γνώση που μοιράζονται απλόχερα, χαρά, ελπίδα, προοπτική, νέους κόσμους. 

Μανιταρογνώστες, μελισσοκόμοι, αγρότες, καλλιτέχνες και χειροτέχνες, μεταποιητές και μεταποιήτριες, παραδοσιακοί φαρμακογνώστες και φαρμακοποιοί, διατηρητές ντόπιων ποικιλιών σπόρων, καλλιεργητές αρωματικών φυτών, από κάθε γωνιά της Ελλάδας ήταν εκεί. Κάθε χρόνο σχεδόν και περισσότεροι. Τα κριτήρια για τη συμμετοχή στη γιορτή αυτή είναι πολλά και αυστηρά, και οι διοργανωτές δυσκολεύονται κάθε χρόνο με την επιλογή των συμμετεχόντων. Κάθε χρόνο νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη προς τους ανθρώπους που οργανώνουν τέτοιες γιορτές: ο χρόνος τους είναι μεράκι και αγάπη, και δεν πληρώνεται με τίποτα (σίγουρα όχι με χρήματα... αλλά συχνά "τα ακούν" κι από πάνω για παραλείψεις και αβλεψίες που θα μπορούσαν να γίνουν και από επαγγελματίες με όλο το χρόνο στη διάθεσή τους!)

Στο σημείο αυτό, θα δανειστώ τα λόγια του αγαπημένου Αμέριστου, ο οποίος επισκέφθηκε επίσης αυτή την πολύχρωμη χαρωπή γιορτή/έκθεση:

"Σίγουρα άλλοι θα γράψουν για τις λεπτομέρειες της οικογιορτής και προφανώς θα αναρτήσουν και φωτογραφικό υλικό.

Εγώ παίρνω μόνο αφορμή, για να περιγράψω τη θέση της Ελλάδας στο όραμα της μελλοντικής ανθρωπότητας. Τη θέση που ήταν με τόση σαφήνεια αποτυπωμένη στην έκθεση αυτής της οικογιορτής.

Παντού, σε όλα τα εκθέματα έβλεπες προϊόντα διατροφής. Παραγωγές ντόπιες, εποχιακές και καθαρές. Μαρμελάδες, γλυκά, χυμοί και λικέρ. Κρασιά και ξηροί καρποί. Προϊόντα από το δέντρο της ελιάς. Μέλι, αγνό κερί και μελογλυκίσματα. Άλευρα και ψωμί. Το ξύλο, η κλωστή, ο πηλός χρησιμοποιημένα με μπόλικη φαντασία και πιο πολύ γούστο. Και τα «άχρηστα» αντικείμενα συνδυασμένα με εφευρηματικότητα. Τα χρώματα του χώματος σε ζωγραφιές, δίπλα στα αρωματικά σαπούνια και στις κεραλοιφές∙ για υγεία και για ομορφιά! Η σφραγίδα της τοπικότητας και το όνομα του δημιουργού να αποτελούν τη μόνη, αλλά ασφαλή εγγύηση της αγνότητας και της φροντίδας.

Έβλεπες και χόρταινες! Είμαστε όλοι εδώ, από την ίδια πατρίδα, από την ίδια παράδοση, με την ίδια γλώσσα. Που και που κάποιος φερμένος από άλλες πατρίδες - χρόνια στην Ελλάδα - έλληνας, πια, στη γλώσσα και στις συνήθειες. 

Από μακριά γέμιζε το μάτι σου με χρώματα.

Λουλούδια και δέντρα και βότανα και συνταγές για χίλιες δυο αρρώστιες.

Και εργαστήρια που μοιράζεται η γνώση και η τεχνική. Με συζητήσεις και με έντυπα. Ούτε πατέντες, ούτε μυστικά.

Χωρίς τουριστικές αφίσες, χωρίς ομιλίες επισήμων, χωρίς αστυνομίες και μπράβους. Πίσω από τους πάγκους στο γρασίδι οι παρεούλες και κάπου απαλός μουσικός ήχος καθώς δοκιμάζονται οι περίτεχνες φλογέρες.

Όλη η Ελλάδα!

Τροφή και Τέχνη!

Ατόφιος και καθαρός αναδύεται ο προορισμός της Ελλάδας στο μωσαϊκό της Ανθρωπότητας μαζί με το όραμα του μέλλοντός της. Ούτε βιομηχανία, ούτε τουρισμός, ούτε χρηματιστήριο. Η αξία των πάντων να "μετριέται" με το μεράκι, την αγάπη, την επιδεξιότητα του δημιουργού τους...

Με την τροφή της θα χορταίνει τους κατοίκους της και ο επισκέπτης θα έρχεται για να γνωρίσει την Τέχνη. Θα τη βρει αποτυπωμένη στην αρμονική ποικιλομορφία της Φύσης της και θα την σπουδάσει στις σχολές και στα εργαστήρια. Εκεί θα αναπαράγεται ο Λόγος της φυσικής Αρμονίας και στους εκθεσιακούς χώρους θα συντηρείται η ιστορία της.

Πάντοτε αυτή ήταν η Ελλάδα! Ιερό υψηλής φιλοσοφικής παρακαταθήκης, στην υπηρεσία της ανθρώπινης εξέλιξης. Αντιδογματική και ανυπάκουη.

Αυτός θα είναι και στο μέλλον ο προορισμός της Ελλάδας μετά το κλείσιμο του σκοτεινού κύκλου της βιομηχανικής ανάπτυξης και της αυτοαναίρεσης του θεού της τεχνολογίας.

Σε μια κοινωνία, στην οποία κάθε χώρα και κάθε περιοχή θα έχει το χώρο και την ιδιαιτερότητά της στο ψηφιδωτό της Ανθρωπότητας, μια μικρή ψηφίδα στα νότια μέρη της Ευρώπης, τροφικά αυτάρκης, η Ελλάδα: Ναός της Τέχνης, θα αξιοποιεί την ευαισθησία των ψυχών προς τις πνευματικές τους ανελίξεις. " 

Οπως σε κάθε Οικογιορτή, υπήρχαν δραστηριότητες για τα παιδιά (εργαστήρια κεραμεικής, καλαθοπλεκτικής, παιχνίδια πρακτικών γνώσεων, ακροβατικά με ξυλοπόδαρα, κουκλοθέατρο), σεμινάρια (μοίρασμα γνώσεων σχετικά με το πώς φτιάχνουμε κομπόστ, τη χρήση βοτάνων στη φυτοπροστασία, την εναλλακτική θεραπευτική, το πώς φτιάχνουμε σαπούνι, και πλείστα άλλα) και φυσικά η μεγάλη συνέλευση των συμμετεχόντων στη γιορτή, στην οποία τίθενται ζητήματα πρακτικά και πολιτικά, και αποφασίζεται ποιά πόλη θα φιλοξενήσει τη γιορτή την επόμενη χρονιά.

Η γιορτή αυτή είναι μία απόδειξη οτι η Ελλάδα αντιστέκεται, οραματίζεται, και κάνει τα οράματά της τρόπο ζωής. Και όταν γινόμαστε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο, ο κόσμος αυτός δεν μπορεί παρά να αλλάξει!