Ζωντανό νερό

Μιά βόλτα πλάι στο Λούσιο ποταμό, και μια μικρή βουτιά στα άγρια νερά, έκαναν τη σημερινή μέρα ξεχωριστή...

Είναι ένα μικρό ποτάμι, μόλις 26 χιλιόμετρα, που δεν συναντά μονάχο του τη θάλασσα (ενώνεται με τον Αλφειό κοντά στην Καρύταινα) αλλά η παρουσία του είναι ιδιαίτερη. Περπατώντας πλάι του νιώθεις να σε τυλίγει μία σιωπή καθώς η βουή των ορμητικών νερών του σβήνει κάθε άλλο ήχο και σε γεμίζει. Η βρεμένη γη ευωδιάζει, και τα σταγονίδια που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα καθώς αφρίζει το ποτάμι σε κάνουν να νιώθεις οτι γύρω σου συντελείται ένα μυστήριο. Η εξαϋλωση του νερού...

Νιώθεις πυκνές τις παρουσίες άυλων πλασμάτων - οι αρχαίοι τις έλεγαν νύμφες, κι αργότερα τις είπαν νεράιδες και ξωτικά. Ο χώρος δονείται από ζωντάνια: η ροή του νερού, η οργιάζουσα βλάστηση, οι ευωδιές, η ήχος της ροής, τα δέντρα που παίρνουν στάσεις χορευτικές. Μέσα στα παγωμένα νερά του ποταμού τρείς νύμφες έλουσαν τον νεογέννητο Δία, μας λέει ο Παυσανίας. (Η μία ήταν η Νέδα, από την οποία ονομάστηκε και το μοναδικό θηλυκό ποτέμι της Ελλάδας, λιγάκι νοτιότερα, στη Μεσσηνία, τις άλλες δεν τις θυμάμαι.)

Ολες οι αισθήσεις ζωντανεύουν κι αυτές, και οξύνονται, και νιώθεις κι εσύ πιο ζωντανός. Βλέπεις καθαρότερα, κι ακούς, νιώθεις την καθαρότητα στη γεύση του νερού, μυρίζεις... Κι αγγίζοντας τα βρύα πού φυτρώνουν πάνω στους κορμούς και στους βράχους νιώθεις σα να χαϊδεύεις υγρή γούνα ζώου.

Μιά μέρα θα καθίσω να γράψω ένα παραμύθι για τις όχθες του Λούσιου - για τα καλά και τα όχι τόσο καλά πλάσματα που κατοικούν εκεί, για τις πέτρες που ζωντανεύουν, για τα βράχια-παπούδες που φύτρωσαν λουλούδια στα γένια τους, για τους αλαφροπάτητους ταξιδιώτες που τους μιλούν τα ξωτικά, για τις σαύρες-κατασκόπους που κάθονται ακίνητες κι αδιάφορες δήθεν κι εξαφανίζονται γρηγορότερα κι από το βλέμμα...

Προς το παρόν, όμως, αρκούμαι στην ανάρτηση των ολίγων εικόνων που αποτύπωσε ο φακός μου. Είναι παράξενο, αλλά κάθε φορά που γυρνάω από ταξίδι, γεμάτη εικόνες, όσα γιγαμπάιτ κι αν έχω τραβήξει σε εικόνες (όσα φίλμ, παλαιότερα), όταν ξαναβλέπω τις φωτογραφίες πάντα μου φαίνονται λίγες και φτωχές!