...και χωριουδάκια ξέξασπρα (Νίσυρος - μέρος β')

Θα ήταν άδικο να μιλήσει κανείς μόνο για το μαύρο της Νισύρου, να αναφερθεί μόνο στη ζωή της γης. Και οι συνειρμοί του μαύρου χρώματος δεν είναι ευχάριστοι για όλους. Γι αυτό συνεχίζω με τη ζωή των ανθρώπων και το λευκό χρώμα.

Τα Νικειά είναι ένας μικρός οικισμός στο νότιο-ανατολικό χείλος του μεγάλου κρατήρα. Από τη μία βλέπεις Αιγαίο (στο βάθος η Τήλος και η Ρόδος) και από την άλλη το εσωτερικό του κρατήρα. Εχει μία μικρή κουκλίστικη πλατεία με δύο ζωντανά καφενεδάκια, μία εκκλησία, έναν δημοτικό ξενώνα και κανα-δυό ενοικιαζόμενα σπιτάκια. Ολοι κι όλοι κατοικούν εκεί 35 άνθρωποι. Ενα κλασσικό νησιώτικο χωριό, θα έλεγε κανείς. Πρόσφατα φτιάχτηκε ένα μοναδικό για την Ελλάδα μουσείο, το μουσείο του ηφαιστείου. Μικρό, περιεκτικό, μοντέρνο, απολύτως ταιριαστό με τον τόπο.

Εξω από τους οικισμούς η γη κρατιέται με πεζούλες, που φιλοξενούν μικρά μποστάνια, βελανιδιές (πολλές βελανιδιές!), μαντριά για τα ζώα, και παλιές μικρές πέτρινες κατασκευές εν είδει σπιτιού που πιθανώς χρησιμοποιούνται για να στεγάσουν τα πανταχού παρόντα περιπλανώμενα κατσίκια. Και φυσικά, λευκά εκκλησάκια.

Στη φωτογραφία υπάρχει μία μικρή κουκουβάγια ανάμεσα στις πέτρες. Ενα βράδυ, οδηγώντας στους έρημους δρόμους του νησιού συναντήσαμε 6 κουκουβάγιες (από την τρίτη και μετά αρχίσαμε να τις μετράμε!), να κάθονται στο πλάι ή στη μέση του δρόμου περιμένοντας το θήραμά τους.

Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση, ήταν οι φυσικές σπηλιές μέσα στο μαλακό ηφαιστειακό χώμα, που επίσης χρησιμοποιούνταν, όπως κατάλαβα, σαν φυσικά μαντριά για τα κατσίκια.

Ενας άλλος μικρός γραφικός οικισμός στο νησί είναι το Εμπορειό. Κι αυτό στο χείλος του ηφαιστείου, με μικρούτσικα δρομάκια σαν διαδρόμους, και ένα καφενείο - μπαλκόνι που ατενίζει τον μεγάλο κρατήρα. Στον Εμπορειό δεν ζουν παραπάνω από 2-3 οικογένειες, μας είπαν.

Ο μεγάλος οικισμός του νησιού είναι το Μανδράκι. Βλέπει απέναντι το Γυαλί (το μακρόστενο λευκό νησάκι το οποίο και εκμεταλλεύεται ο Δήμος για τα μεταλλεύματά του) και την Κω.

Από τη Νίσυρο φύγαμε με 6 μπουκάλια σουμάδα (και ένα μπουκάλι κανελάδα)! Είναι το λευκό παραδοσιακό "ποτό" που φτιάχνεται από πικραμύγδαλα (και μόνο!), και παλιότερα το έπιναν στους γάμους. Πικραμυγδαλιές δεν είδαμε στο νησί, όμως. Ισως μία-δύο να πρόσεξα, και δεν ήμουν και τόσο σίγουρη αν ήταν πικραμυγδαλιές ή κοινές αμυγδαλιές. Τώρα πια φέρνουμε πικραμύγδαλα από την Ορεστιάδα, μου είπε η παραγωγός, δεν υπάρχουν πια δέντρα στη νησί!