"Σκέφτηκα οτι η γη και πάλι με θυμήθηκε, με
πήρε τόσο τρυφερά,
ισιώνοντας τα σκούρα της φουστάνια
οι τσέπες της όλο σπόροι και λειχήνες. Κοιμήθηκα
όπως δεν έχω κοιμηθεί ποτέ ξανά,
μια πέτρα στην κοίτη του ποταμού,
χωρίς να με χωρίζει τίποτα τίποτα απ' το λευκό πυρ των αστεριών
των σκέψεών μου, που επέπλεαν
ανάλαφρες σαν νυχτοπεταλούδες
μες στα κλαδιά των τέλειων δέντρων.
Ολη τη νύχτα άκουγα τα μικρά βασίλεια να αναπνέουν
γύρω μου, τα έντομα,
τα πουλιά που εργάζονται τη νύχτα.
Ολη τη νύχτα σηκωνόμουν κι έπεφτα
σα να μουν στο νερό, παλεύοντας
με έναν φωτεινό όλεθρο.
Μέχρι να φτάσει το πρωί είχα εξαφανιστεί
χίλιες φορές μέσα σε κάτι καλύτερο.
μετάφραση Ελενα Γκώγκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου