Φθινόπωρο Εντός

Ο καιρός κρυώνει γλυκά, τα φύλλα αποχρωματίζονται και πέφτουν. Ολόκληρα δάση αλλάζουν χρώμα. Η γη ετοιμάζεται να κοιμηθεί: σκεπάζοντας το έδαφος τα φύλλα κρατούν τη θερμοκρασία που χρειάζεται  (ότι κάνουμε κι εμείς όταν σκεπαζόμαστε με την κουβέρτα) και γίνονται τροφή για τους μυριάδες μικροοργανισμούς που θα δημιουργήσουν τις συνθήκες να ξαναγεννηθεί η ζωή  την άνοιξη.

Ο τρύγος τελείωσε, και έχει έρθει η ώρα να ξεκινήσουν οι ζυμώσεις και οι αποστάξεις, και αυτό σημαίνει γλέντι. Οι περισσότεροι καρποί έχουν μαζευτεί σε αποθήκες και κελλάρια, τα ξύλα για τη θέρμανση του χειμώνα έχουν στοιβαχτεί στα περισσότερα σπίτια. Σιγά-σιγά "μαζευόμαστε" κι εμείς μέσα στο σπίτι, και τα ζώα ετοιμάζονται για τον μακρύ χειμέριο ύπνο τους.

Καθώς η υπερδραστηριότητα και η εξωστρέφεια του καλοκαιριού τελειώνει, πολλοί από μας νιώθουν μία "μελαγχολία" την εποχή αυτή. Η ώρα της εσωστρέφειας δεν είναι ευχάριστη για όλους, μια που έχουμε ξεχάσει οτι η ζωή είναι κύκλος και κύματα και όχι ευθεία γραμμή. Στο φυτικό βασίλειο είναι η εποχή που η ενέργεια κατεβαίνει πάλι στις ρίζες. Ολη την άνοιξη και το καλοκαίρι η ενέργεια ήταν στους βλαστούς, τα φύλλα, τα άνθη, τους καρπούς. Με την ωρίμανση των καρπών ολοκληρώνεται η υπέργεια δραστηριότητα. Οι καρποί πέφτουν στο χώμα, και δίνουν τους σπόρους τους για τη νέα ζωή, που θα βλαστήσει από μέσα από τη γη. Εάν ο σπόρος είναι καλός, "βιώσιμος", την επόμενη άνοιξη θα έχουμε νέα φυτά, νέα ζωή, νέο κύκλο. 

Ετσι κάπως είναι και οι φυσικοί ρυθμοί του ανθρώπου. Το φθινόπωρο είναι εποχή συγκομιδής: όχι μόνο των καρπών από τα δέντρα και τα χωράφια, αλλά και των όποιων άλλων σκέψεων, δράσεων, και κόπων μας. Είναι η εποχή της αποτίμησης των πεπραγμένων, και του εορτασμού: της εσωστρέφειας και συγχρόνως του μοιράσματος. Είναι η εποχή της ευχαριστίας: για τις επιτυχίες (με τις οποίες κερδίσαμε χρόνο) και για τις αποτυχίες (με τις οποίες κερδίσαμε σοφία). Συγκομίζω σημαίνει 'μαζεύω μαζί' αλλά και 'μοιράζω, προσφέρω'. Μόνο όταν έχει ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία μπορούμε να πούμε οτι είμαστε έτοιμοι για το χειμώνα, την εποχή που γεννιούνται τα νέα όνειρα, οι νέοι προγραμματισμοί της χρονιάς. Είναι οι σπόροι που εμπεριέχονται μέσα στους καρπούς των μέχρι τώρα δράσεών μας, που θα γεννήσουν τα όνειρα, τους σχεδιασμούς, και τις δράσεις της νέας χρονιάς, του νέου κύκλου.

Η μέρα μικραίνει, σκοτεινιάζει νωρίς. Είναι η εποχή που μας καλεί σε αναστοχασμό και αποτίμηση: μας καλεί να μπούμε σε ησυχία με τον εαυτό μας, να στραφούμε ξανά στις ρίζες μας (τις αξίες, τα κίνητρα, τις καταβολές, τις φιλοδοξίες, τα βαθύτερα όνειρά μας). Σε πολλά μέρη το τέλος του Οκτωβρίου και η αρχή του Νοεμβρίου είναι η εποχή που γιορτάζουν τους νεκρούς προγόνους: η Μεξικάνικη "Μέρα των Νεκρών", και το Halloween ("All Hallows' Eve" - η νύχτα των Αγίων Πάντων, όπου "άγιος" θεωρείται ο νεκρός πρόγονος, όπως σε πολλές παραδοσιακές κοινωνίες) είναι μέρες που οι "πάνω απ' τη γη" ζωντανοί γιορτάζουν τους "κάτω απ' τη γη", τις ρίζες τους δηλαδή. Γιορτή που αναγνωρίζει την αξία της επιστροφής εντός, της επιστροφής στη γη, γιορτή-ευχαριστία για τον κύκλο και τα δώρα της ζωής.

Και κάπως έτσι, απλά και ήσυχα, αναγνωρίζοντας τους ρυθμούς της γης και τιμώντας τους εντός μας, τιμούμε και τη βαθύτερη φύση μας: σώμα και νους, ύλη και πνεύμα εναρμονίζονται και ξαναγίνονται ένα.