Οχι, δεν είναι τα απομεινάρια της Στρογγυλής Τραπέζης του βασιλιά Αρθούρου, είναι "κάτι" μέσα στη Μονή Καισαριανής, στον Υμηττό. Νιώσαμε την ανάγκη, την παρόρμηση, να ανεβούμε στο βουνό μεσημεριάτικα. Η Μονή Καισαριανής μήνες τώρα επισκευάζεται, αναστηλώνεται, συντηρείται, και είχε μάλλον καιρό να δεχτεί επισκέπτες. Οι δύο άντρες φύλακες που γνώριζα από χρόνια είχαν συνταξιοδοτηθεί ή μετατεθεί, και στη θέση τους ήταν δύο ευγενέστατες κυρίες. Την ησυχία και τη γαλήνη του χώρου δεν την τάραζε τίποτα. Μόνο κίσσες και κοτσύφια κυκλοφορούσαν και μιλούσαν μεταξύ τους. Ιδανικός τόπος να στοχαστεί κανείς, να ανατείνει. Είναι οι μέρες τέτοιες, που χρειαζόμαστε όλα μας τα αποθέματα πίστης, ελπίδας, και αισιοδοξίας, και αυτά δεν ανασύρονται ούτε ανανεώνονται μέσα στη βουή της πόλης και στο θόρυβο των μμε...
Αυτός ο χώρος αποπνέει μία ιδιαίτερη ιερότητα και γαλήνη, αναδίδει μία ευωδιά άλλου κόσμου. Σαν να περνάς μία Πύλη μαγική, σαν απ' αυτές που περιγράφονται στα μυθιστορήματα φαντασίας ή στα συγγράματα μεταφυσικής.
Υπάρχουν πράγματι μέρες και ώρες και τόποι μυστηριακοί, όπου τα Ανω έρχονται σε στενότερη επαφή με τα Κάτω, όπου ο αόρατος κόσμος γίνεται πιο αντιληπτός από τον ορατό.
Οπως έλεγε και ο Αμλετ, "υπάρχουν περισσότερα πράγματα στον ουρανό και στη γη από όσα μπορεί καν να ονειρευτεί η φιλοσοφία μας"...
Η ενατένιση και ο διαλογισμός σε τέτοιους χώρους, τέτοιες ώρες, δίνουν καρπούς που πάντα μας ξαφνιάζουν - ίσως γιατί μας δίνεται η ευκαιρία να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά "σε όσα δεν μπορεί καν να ονειρευτεί η φιλοσοφία μας".
Ξωτικό σε λένε, δεν θα μπορούσες να γράψεις κάτι διαφορετικό ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήπανέμορφο κείμενο!!!!!
Οπως εγώ θεωρώ τα δικά σου, Artanis μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι λεγόταν για τη χτεσινή μέρα... Και πίστεψέ με, μεταφέρω εδώ το ελάχιστο... Να είμαστε καλά να εκτιμούμε τα θαύματα εντός και εκτός μας!