Παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας

Περνάμε μια φάση σαν άτομα και σαν κοινωνία, που τα πάντα τίθενται υπό κρίση, υπό διαπραγμάτευση και επανεξέταση. Παρότι στην ιστορία υπήρξαν αρκετές κρίσεις, τίποτα στη μέχρι τώρα ζωή μας δεν μας είχε προετοιμάσει για αυτό που ζούμε τώρα: είναι κάτι εντελώς νέο και άγνωστο. Μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε σαν τραγωδία (χάνουμε τη δουλειά μας, το εισόδημά μας, τις ανέσεις μας), αλλά μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε και σαν μια μεγάλη πρόκληση!

Η ιδέα που κληρονομήσαμε (πολλοί από μας) οτι το να έχουμε πολλά και να μπορούμε να πετάμε είναι ένδειξη πλούτου και αξία ζωής, αποδείχθηκε μάλλον καταστροφική, τόσο ηθικά, για μας, όσο και για το περιβάλλον. Δημιουργήσαμε πολλά σκουπίδια αλλά και πολλή φτώχεια στο διάβα μας, αυτό είναι πλέον ολοφάνερο. Επίσης είναι ολοφάνερο οτι αν θέλουμε να επιβιώσουμε έντιμα επάνω στον πλανήτη, θα πρέπει να λειτουργήσουμε μαζί, συνεργατικά, σαν ομάδες, παρέες, συλλογικότητες.

Για να επιβιώσουμε στις νέες συνθήκες, θα πρέπει να θυμηθούμε παλιές συνταγές και παλιές δεξιότητες, και να τις εφαρμόσουμε με νέους τρόπους...

• Να μάθουμε να μαθαίνουμε! Κάτι που δεν μας διδάσκει το σχολείο, προσφέροντάς μας έτοιμη, "κονσερβαρισμένη" γνώση! Μπορούμε να μάθουμε ότι χρειαζόμαστε ρωτώντας, διαβάζοντας, ή χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο - έξω από τις "επίσημες" διδακτικές δομές. Εξοικείωση με την τεχνολογία χρειάζεται, και διάθεση... (χρόνια πολλά αφότου τελείωσα τις πανεπιστημιακές μου σπουδές αποφάσισα να διαβάσω τους αρχαίους έλληνες συγγραφείς, να φτιάχνω μαρμελάδες και λικέρ, να αναγνωρίζω τα άγρια βότανα και να τα χρησιμοποιώ) 
• 
• Να καλλιεργούμε την τροφή μας! "Οταν καλλιεργείς την τροφή σου είναι σαν να τυπώνεις δικό σου νόμισμα", είπε κάποιος. Ξεκινάμε από τα εύκολα: γλάστρες με μυρωδικά στο μπαλκόνι μας, και εξελισσόμαστε σε κηπουρούς ταράτσας ή μέλη κοινοτικού λαχανόκηπου! Εκτιμούμε τα οπωροφόρα δέντρα της γειτονιάς μας, και δεν αφήνουμε τους καρπούς τους να πάνε χαμένοι, δεδομένου οτι στους δρόμους της πόλης οι καρποί δεν είναι περισσότερο μολυσμένοι από τους αντίστοιχους του σουπερμάρκετ που έχουν ψεκαστεί με δηλητήρια!Μαζεύουμε τις ελιές, τα μούσμουλα, τα μούρα, τα νεράντζια, τα πλένουμε, τα επεξεργαζόμαστε κατάλληλα, και ιδού!
  
• Να κατασκευάζουμε και να επισκευάζουμε τα ρούχα μας! Αλλη μια ξεχασμένη δεξιότητα, που είχαν οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας, και δεν πρόκειται για πυρηνική φυσική. Είναι απλό να μάθουμε να χρησιμοποιούμε βελόνα και κλωστή - στο ίντερνετ βρίσκει κανείς πολλές ιδέες για δημιουργικές μετατροπές ρούχων. 
  
• Να επαναχρησιμοποιούμε τα πράγματα που η μέχρι σήμερα νοοτροπία μας τα πεωρούσε απορριπτέα, δηλαδή σκουπίδια - κινδυνεύουμε να κάνουμε τον πλανήτη μια απέραντη χωματερή... Από παλέτες μπορούμε να κατασκευάσουμε σχεδόν τα πάντα, τα ρολά από το χαρτί τουαλέτας μπορούν να γίνουν σπορεία, θήκες για μολύβια, παιδικά τηλεσκόπια, οι γραβάτες μπορούν να γίνουν πορτοφόλια ή φούστες, τα ελαστικά αυτοκινήτων μπορούν να γίνουν καθίσματα ή γλάστρες για πατάτες - κάθε τι μπορεί να έχει μια δεύτερη και μια τρίτη και μια τέταρτη χρήση... τα όρια τα βάζει αποκλειστικά και μόνο η φαντασία μας. 
  
  
  
  

• Να συνεργαζόμαστε! Είναι, ίσως, το πιο δύσκολο αλλά και το πιο αποτελεσματικό. Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί, που σίγουρα έχουμε να προσφέρουμε κάτι μοναδικό σε ένα κοινό εγχείρημα. Η συνεργασία μας φέρνει πιο κοντά, τα στεγανά ανάμεσά μας διαλύονται σιγά-σιγά,  και λύνουμε τα προβλήματά μας εύκολα και γρήγορα. 
  
  
  
  
  
  

Φυσικά η επιβίωση δεν είναι μόνο στο επίπεδο της ύλης. Εχει το σώμα ανάγκες, αλλά έχει και η ψυχή. Για πολλούς ανθρώπους η έννοια της ψυχαγωγίας ταυτίζεται (ή ταυτιζόταν) με την έννοια της απόλαυσης της κατανάλωσης: έτοιμων ποτών και μουσικών, τηλεοπτικών εκπομπών, "shopping therapy"... Μπορούμε να ξαναμάθουμε πώς να γίνουμε αυτάρκεις στη διασκέδασή μας - να ξαναβρούμε τους φίλους εκείνους που τους αρέσει ο χορός και το τραγούδι, η κουβέντα, τα αστεία, τα παιχνίδια, να βρίσκουμε ευκαιρίες να γιορτάζουμε. 

Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας...